اخبار

نیکل (نیکل) یک عنصر انتقال است که ترکیبی از خواص فلزات غیر آهنی و غیر آهنی را نشان می دهد. هر دو سیدروفیل (به عنوان مثال همکاران با آهن) و کلوكوفیل (به عنوان مثال، همكار با گوگرد) هستند. بخش عمده ای از نیکل معدنی از دو نوع رسوبات سنگی می آید:

• بعضی از مواد معدنی سنگ معدن آهن عبارتند از لیمونیت نیکل (Fe، Ni) O (OH)] و گارنیریت (سیلیکات نیکل آبدار)
• رسوبات سولفید ماگمایی که در آن سنگ معدن اصلی پنتلاندیت [(Ni، Fe) ₉ S _{8 است} .

شعاع یونی نیکل دوالنتال نزدیک به آهن آهن و منیزیم دیالنتی است که سه عنصر را می توان جایگزین ساختارهای کریستال برخی سیلیکات ها و اکسید ها کرد. رسوبات سولفید نیکل عمدتا با سنگهای غنی از آهن و منیزیم به نام اولترمافیک میباشند و می توانند در هر دو منطقه آتشفشانی و پراکندگی یافت شوند. بسیاری از رسوبات سولفید در عمق زیاد رخ می دهد. Laterites بواسطه هوای سنگهای اولترامافیک تشکیل می شود و پدیده ای نزدیک به سطح هستند. اعتقاد بر این است که بیشتر نیکل روی زمین در هسته سیاره متمرکز شده است.

نیکل عمدتا برای اولین بار به عنوان فلز تصفیه شده (کاتد، پودر، زغال سنگ، و غیره) و یا ferronickel فروخته می شود. حدود 65 درصد از نیکل مصرف شده در جهان غرب برای ساخت فولاد ضدزنگ آستنیتی استفاده می شود. 12٪ دیگر به سوپرآلیاژها (به عنوان مثال، Inconel 600) یا آلیاژهای غیر آهنی (به عنوان مثال کاپوچینک) می آیند. هر دو خانواده از آلیاژها به علت مقاومت خوردگی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. صنعت هوافضا یکی از پیشگامان مصرف بالای نیکل است. تیغه های توربین، دیسک ها و سایر نقاط مهم موتورهای جت از سوپرآلیاژ ساخته شده است. Superalloys پایه نیکل نیز در توربین های احتراق زمین استفاده می شود، مانند کسانی که در ایستگاه های برق تولید می شوند. 23 درصد باقیمانده مصرف بین فولادهای آلیاژ، باتری های قابل شارژ، کاتالیزورها و سایر مواد شیمیایی، سکه، محصولات ریخته گری و پوشش داده می شود. مواد شیمیایی اصلی تجاری عبارتند از کربنات (NiCO ₃ )، کلرید (NiCl ₂ )، اکسید دوالنت (NiO) و سولفات (NiSO ₄ ). در محلول آبی، یون نیکل دوجانبه دارای رنگ زمرد و سبز است.